MATKA POLKA WYRUSZA... do Zabrza ;)

...A Zabrze, nie jest aż daleko ode mnie, więc przemogłam się i pojechałam.
Zostawiłam chorą Martynkę w domu - która naturalnie zachorowała na dzień dobry... a swoją drogą, czy Wy też tak macie, że jak gdzieś musicie jechać, coś macie do załatwienia, czekacie na Ten dzień długo, i kiedy Ten dzień w końcu jest, to... drzwi wyjściowe się zacięły, z auta wyciekło paliwo, samochód dostawczy zatarasował wyjazd, a kierowca poszedł po bułki do sklepu, albo dzieci, jakby jakiś nadajnik miały wczepiony, który wyłapuje wszelkie odchylenia od normy (sprawę do załatwienia jaką ma rodzic, wyjazd - to te odchylenia rzecz jasna )...
Moje mają.
Więc córka mi zachorowała.... gryzłam się strasznie, już miałam pisać, że niestety nie mogę... ile już takich maili w swoimi życiu pisałam, że ho ho ho, że nie mogę, że dziecko, że dzieci, że przepraszam, że w ostatniej chwili...
Ale tym razem... tym razem zostawić też zechciałam Przemka zdrowo dokazującego z Tatą, który na tę moją wyprawę, zmuszony był zostać w domu. Choć stwierdził, że robi to z wielką przyjemnością.
Przeżyli.
Ja też w sumie.
Moja pierwsza kobieca wyprawa od wielu lat, nawet nie jestem wstanie napisać od ilu. Zresztą nieważne to jest. Bardziej zajmuje mnie myśl, że w końcu... W KOŃCU wyszłam do ludzi! :):):)
I mam nadzieję, że to będzie przełom, choć po dzisiejszym dniu, który zbliża się ku końcowi, mam wrażenie, że te spotkanie, o którym piszę, odbyło się nie wczoraj ale w ubiegłym tygodniu.
Mówię o spotkaniu autorskim z Julią Rozumek, z okazji Dnia Kobiet.
Spotkanie odbyło się w Sztolni Luiza w Zabrzu. Nawet nie wiedziałam, że to tak ciekawe miejsce.
Tutaj jest link do strony sztolni. Mamy w planach - wszyscy, rodzinnie - zwiedzić ją jeszcze  w tym miesiącu, więc może się zdarzyć, że napiszę na jej temat więcej. Ale już teraz wspomnę, że to, co mają, a raczej oferują,zrobiło na mnie wrażenie, na przykład oferta edukacyjna o Tutaj jest niezwykle bogata a dokładniej, bardzo bardzo ciekawa.
Wracając do powodu tego mojego osobistego zamieszania.
Julia jest żywiołową kobietą, pełną ekspresji. Przy tym skromną. Mówi, że nie może pojąć, dlaczego tylu ludzi chce przyjeżdżać na spotkania, by ją wysłuchać, co ma do powiedzenia, że obawia się, iż nie jest wstanie sprostać wymaganiom tychże osób. Każdy odbiera ją w swój własny sposób (ma swoją stronę Tutaj), a Ona jest po prostu sobą, nie jest wyidealizowana.
Nie wiem jak inne panie odbierały spotkanie, ale ja przez 2, 5 godziny słuchałam, co mówi Julia, z zapartym tchem, tak bardzo ciekawie opowiadała, tyle historii, tyle przemyśleń.
Nie mam pojęcia kiedy dostąpię zaszczytu kolejnego Wyjścia, ale teraz, kiedy nadarzy się jakakolwiek okazja, wyfruwam od razu. Normalnie sobie obiecuję!
I nic mnie nie powstrzyma, nawet kosmici.
Martyna czuje się już lepiej, a ja odchorowałam tego nieszczęsnego GPS'a w aucie, co mnie nieźle zestresował w drodze powrotnej, kierując na trasę między Łodzią a Bytomiem.
Dawno nie czułam takiego pragnienia, by znaleźć drogę powrotną do domu ;)