Spokojny pierwszy miesiąc wakacji

 Bardzo się cieszę, że mam ogród. Wprawdzie daleko mu do ideału, czekają nas kolejne lata pracy nad nim, ale już teraz jest miejscem, gdzie, możemy na chwilę przycupnąć.
Gdy skończę pisać, pofrunę do domku dzieci - malować drewnochronem zamierzam - a w tym samym czasie, będą powstawać ściany altany...
Tu naturalnie ściska mnie mocno, bo jestem dość niecierpliwą osobą, chciałabym aby altana powstała Już. Teraz. Natychmiast.
U nas wszystko robi się latami - choćby najmniejszą rzecz -więc, na wstępie już wiem, że w tym roku jej nie skończymy.
Lepiej tak, niż w ogóle.
Mimo wszystko, podejrzewam, że już w tym roku, będę miała, co pokazać

Minął prawie miesiąc wakacji, czas tak szybko upływa, został jeszcze miesiąc, a tymczasem moje dzieci budują swoje własne wspomnienia.
A w nich są spacery, zabawy w ogrodzie, wycieczki, balony, lody... przymykam oczy na watę cukrową i tłumaczę sobie, że jak raz zjedzą, to się nic nie stanie.
Rzecz jasna, pomijając luz wakacyjny mają swoje obowiązki ;)

Martyna najczęściej zajmuje się sprzątaniem swojego pokoju...

Martyna "wychodzi" z cukierni

Trochę sobie wyrzucam, że przez pierwszy miesiąc wakacji, nic szczególnego z dziećmi nie robiłam. Żadnych zadań, malowania wspólnego, jakiejś większej organizacji, atrakcji nie było.
Że się nie postarałam.
Z drugiej strony kołacze się myśl... a czy muszę? Na głowie stawać, by uatrakcyjnić Im dzień, czy nie wystarczy by dni dnić na spokojnie... ale wspólnie.
I tak dwa głosy we mnie się kołaczą, każde szarpią w swoją stronę...