Książki Diany Gabaldon całkowita przyjemność czytania

Wszyscy w rodzinie wiedzą, że jak coś dla mnie, to najlepiej książkę.
Wie o tym też mój mąż. On chyba najbardziej.
A więc jest taka sytuacja: Ja Mu mówię, że tylko książkę - odpowiadam na pytanie, co bym chciała otrzymać na urodziny - i nic więcej.
Ok. książka.
Otrzymuję 3 tom, jakiejś serii... ?
Drugie urodziny - też jakaś kolejna część, jakiejś serii
W trzecie... podobna historia...
W kolejne moje urodziny, pyta się, co bym chciała dostać...
Książkę rzecz jasna, tylko proszę... niech to nie będzie kolejny tom jakiejś serii, chciałabym po prostu przeczytać choć jedną książkę od Ciebie. Ok? I jeszcze jedno, proszę, niech to będzie gruba książka ;)
To był bodajże rok 2011... Listopad ;) W dniu moich urodzin podchodzi do mnie. Myślę sobie, ooooho... no dobrze, zobaczymy, może tym razem będzie inaczej?
Wyciąga zza pleców książkę, ogromną taką, z radością , ba! Z dumą! Wręcza mi ją, obserwując bacznie moją twarz...
- Gruba - mówię z uznaniem - 1247 stron, to mi się podoba .... - czytam opis z tyłu, treść dość ciekawa, potem przewracam książkę na przednią okładkę, chcę dowiedzieć się czegoś więcej, przewracam pierwszą stronę "Ognisty krzyż" czytam po raz kolejny, przewracam drugą stronę i czytam... czytam, dowiaduję się, że to jest... 5 tom serii autorstwa Diany Gabaldon... Serio? Piąty tom? Znowu TO zrobił? Hm... Tu już błyskawice, gromy... naprawdę, nie można wczytać się, przecież informacja o tym czy to jest jedna jedyna pozycja, jest na drugiej stronie zaledwie!
No ale dobrze, przypominam sobie, że nie mogę pokazać po sobie niezadowolenia - cały czas twarz ukrytą miałam w książce - podnoszę na Niego wzrok, a On taki uśmiechnięty, uradowany (!) czeka, co powiem. Znalazł niewątpliwie najgrubszą książkę w księgarni...
- No dobrze Adam, gruba jest, fakt... no ale powiedz mi, dlaczego wybrałeś 5 tom?
- Coooo?! -odbiera ode mnie pokaźne tomiszcze, w sekundę znajduje odpowiednią informację - Nieeeee!!! - chwyta się za głowę -  Niemożliwe, przejrzałem ją całą, sprawdziłem dokładnie, jaki 5 tom?!... Przepraszam, naprawdę
:):):)
W następne urodziny, pytana, co bym chciała dostać, poprosiłam by to było wszystko, tylko nie książka... i niech już się mnie nie pyta więcej, proszę.

Diana Gabaldon ze swoim Ognistym krzyżem, była jak ten wyrzut na półce - bo najgrubsza, najbardziej widoczna. Reszta niewypałów, gdzieś się schowała. Nie lubię czytać od końca, od środka, nie lubię mieszać. Lubię od początku, po kolei. Aby przeczytać mężowe prezenty, musiałabym najpierw dokupić sobie pierwsze tomy, to potrafi naprawdę zniechęcić.
Sześć lat później
Całkowicie przez przypadek, trafiłam na zwiastun serialu Outlander, jakiś taki znajomy mi się wydał. Obejrzałam kilka pierwszych odcinków, zachwycona, i nagle mnie olśniło, fabułę skojarzyłam z jedną z moich książek. Domyślacie się pewnie jaką...
Mój mąż, podarował mi -skubany -najfantastyczniejszą książkę pod słońcem, to co, ze 5 tom?
Czekałam prawie 6 lat, by to zrozumieć :)
Przerwałam oglądanie serialu, wzięłam się za dokupywanie pierwszych części. Udało mi się całość skompletować pod koniec 2017. W tym roku zaczęłam czytać, dokładnie w styczniu, skończyłam dopiero teraz.
Przeczytałam 8124 strony.
I czuję, że skończył się jakiś etap w moim życiu. Przez siedem miesięcy, Claire i Jamie towarzyszyli mi nieustannie...
Na początku chciałam Wam opisać te książki, ale zrezygnowałam. Bo niby jak mam to zrobić? Za dużo słów, za dużo obrazów, opisów i przeżyć, za dużo westchnień, by ująć je w jednym czy kilku zdaniach.
Te książki trzeba przeczytać po prostu.
Niech Was nie przerażają strony, przechodzi się przez kolejne rozdziały, jak przez masełko, tak płynnie. Nic się nie dłuży, wręcz przeciwnie. Każdy tom, pokaźny w swej objętości jest delikatny w treści jak piórko.
Gdybym nie miała innych obowiązków, książki te przeczytałabym znacznie szybciej. Chociaż - tak sobie myślę - tak też jest dobrze, bo cóż, minęło siedem miesięcy, skończyłam czytać, i czuję żal, że to już, że koniec.

Uzupełniam obecnie Dom nad rozlewiskiem i serię Millenium resztę potknięć męża nie pamiętam ;)
I z góry dziękuję za nie, bo gdyby się nie pomylił z wyborem książek, mogłoby się zdarzyć, że nigdy nie przeczytałabym o niesamowitym życiu Claire

Serial też jest na wysokim poziomie.  Nie do końca jest na podstawie książki, ale jest równie przejmujący.
 Wiadomo, inaczej się czyta inaczej ogląda, jak zawsze polecam najpierw przeczytać, bo jednak po obejrzeniu filmu, nie da się nie przypisać twarzy głównych aktorów serialu tym, którzy występują w książce. Claire ma twarz Caitriony Balfe, a Jamie Sama Heughana...