Kolorowanki

Kolorowanek antystresowych jest całe mnóstwo. Parę lat temu nawet chciałam sobie kupić jakąś, ale jednak się powstrzymałam, chciałam wyjątkową, taką, która mnie totalnie zachwyci.... oczywiście nie znaczy to, że wcześniejsze były mniej wartościowe, przecież nie musi być tak, że każda adresowana jest do każdego...   i dopiero w tamtym roku dwie skradły moje serce, musiałam je mieć i koniec. I tak leżały i czekały na swój czas.
Pierwsza to "Zaginiony ocean". Rysunki są fantastyczne, taka uwielbiana przeze mnie drobnica precyzyjnie wykonana, cienkie linie, no po prostu są super te rysunki. Na każdej stronie inny szkic, na samym końcu kolorowanki 4 kartkowa harmonijka, taka morska panorama do pokolorowania. Są nawet elementy zabawy; należy odszukać przedmioty na ilustracji, które przyznaję są całkiem dobrze ukryte. 
Okładka książeczki ma złocone elementy, całość jest z pożółkłego papieru, wszystkie te akcenty bardzo mi odpowiadają, bo jednak lubię kartki sprawiające wrażenie starych (ach...!Książki!) i jak to kobietka, lubię też jak coś się błyszczy....
Druga kolorowanka to "Wyspy" zupełnie inny styl rysunków, ale też taka drobnica cudowna, i jest w niej coś, co dostrzegłam znacznie później, i co mi się bardzo odpowiada, mianowicie; każdy rysunek jest na osobnej kartce, kartki są wystarczająco grube - można malować farbami. bez obaw, że kartka zmoknie czy też rysunek będzie prześwitywał po drugiej stronie.
Przy okazji testuję kredki akwarelowe, które otrzymałam od Św. Mikołaja, Gelatos Faber Catell, dla mnie całkowita nowość, malować przy pomocy sztyftów.  I malować akwarelami, do tej pory malowałam wyłącznie farbami akrylowymi. Św. Mikołaj dobrze zrobił.
Więc sobie rysuję, a dzieci rzecz jasna ze mną.... i tak się przy okazji zastanawiam, czy tylko moim dzieciom wtedy towarzyszy huragan? Czy tylko moje tak się bawią zapamiętale, że rozdmuchują wszystko w okół siebie. Początek zawsze jest spokojny, wyważony, a z czasem przeradza się w szaleństwo. Podczas aktywności twórczej są całkowitą sprzecznością dziecka siedzącego prosto na krzesełku przy stoliku, spokojnie wykonującego ruchy pędzlem.... taki nierealny obrazek.