Ten czas co tak pomyka ( urodziny )

 Dopiero później zorientowałam się, że Młodemu, co urodziny wczoraj miał, tort różowawy zrobiłam i paterę dziewczyńską też pod ten tort dałam, a przecież pater mam kilka, w innych kolorach, bardziej adekwatnych ... wygląda na to, że tylko jako jedyna z biesiadników, zwróciłam na to uwagę.
Liczyło się wyłącznie to, że tort był pyszny. Bardzo.
Wczoraj wzruszyłam się też, gdy tak Mu śpiewali Sto lat...! A On taki zawstydzony, wtulony we mnie jednym okiem spozierał na gości.... bo wczoraj, wokół Niego skupieni byli wszyscy ludzie, dla których On jest bardzo ważny, przyjechali dla Niego. Dla mojego 4 latka. Widać, że był szczęśliwy.
A On już taki duży, nie chce jeść widelcem małym, tylko takim jakim my wszyscy, nie chce abym mówiła "chłopczyku" bo jest "chłopcem".  I żebym przestała mówić do niego "mały" kiedy przecież widzę, że jest duży! To On przejmuje rolę uspakajacza siostry, kiedy ta bryka jak źrebak na łące... taki dorosły mały... chłopiec ;)
Ja wiem, że Młody jest jeszcze malutki, ale to są 4 lata! Staram się spojrzeć jego oczyma, to wtedy te 4 lata urasta do poważnej rangi. No rozumiem go ;)
Szczęścia dla Niego!