Sezon piknikowy otwarty (huraaaa!)

Nareszcie: Ciepło jest! :)

Moje pierwsze tegoroczne pranie wysuszone przy pomocy wiatru i słoneczka, niemal natychmiast ściągam bo wyschnięte, a jak pachnie!

I ten ogród -pomijając, że po zimie wygląda jak obraz nędzy i rozpaczy - to miejsce, w którym możemy się wyłożyć i odpoczywać. Gdy usiadłam w ogrodzie, i gdy słoneczko zaczęło przyjemnie prażyć... hmmm... nie wiedziałam, że tak tęskniłam za tym.

Najczęściej na kocu przesiadują rzecz jasna dzieci, patrząc jak biegam z jednego kąta w drugi, z łopatą, haczką i sekatorem...

 Martyna schodzi do ogrodu obładowana torbami jak Cyganka, toreb wypełnionych poduszkami, kocykami, maskotkami, przekąskami, to ma tyle, że ledwo dźwiga, wraca się kilka razy, zanim wszystko, co potrzebne znajdzie się w zasięgu ręki. Już nie wybieram, jakie książki mają wziąć, robią to sami, Przemkowi pomaga Martyna, bez kontroli potrafią wynieść kilkanaście książek, tylko jak wołam, że już wystarczy, to dają sobie spokój, w wyciąganiem kolejnych. Rolę czytacza książek młodszemu bratu oraz całej rodzinie powoli przejmuje Martyna.

Kiedy Młodzi czytają -najczęściej - ja w jakimś zakątku plewię, sieję, kopię... Czasem mnie wołają, bym wytłumaczyła zagadnienie albo przeczytała jakiś fragment. 

My jesteśmy czytającą rodziną, więc te książki to nam towarzyszą niemal we wszystkich momentach. Dużo wypożyczam ale jeszcze więcej kupuję. Nie umiem się powstrzymać jeżeli mowa o książkach dziecięcych. Mamy takie czasy, że możemy przebierać i przebierać. 

Ostatnio na kocu były trzy książki, które bardzo mi się podobały, więc donoszę, że 

Opowieści ze świata zwierząt (Daniela de Luca) to książka, która zachwyciła mnie przede wszystkim interesującymi uwagami dotyczącymi świata zwierząt. Niemal na każdej stronie, możemy dowiedzieć się czegoś ciekawego. Z chęcią zrobiłabym więcej zdjęć by pokazać ile jest też ciekawych ilustracji ale obawiam się, że byłyby problemy z ładowaniem strony ;) 

...  Jest 247 stron i wszystkie zapełnione opowieścią i ciekawostkami.  Mamy tutaj Matyldę - niedźwiedziczkę polarną z Arktyki, z Ameryki Północnej bobra Benka, Mrówkojada Jonasza z Ameryki południowej, z Azji tygrysiczkę Celię, słoniczka Lusia z Afryki, wilczka Ksawerego  z Europy, z Australii kangurka Stasia (przykładowe zdjęcia) i z Antarktyki pingwinka Boba.

Okładka jest twarda, gąbkowana przyjemna w dotyku. Tę książkę polecam dla małych, dla dużych i jeszcze większych. Ja na przykład wiele się z niej dowiedziałam.

Dlaczego oczy kota świecą w nocy? I inne sekrety świata zwierząt (Dorota Sumińska) Książka składa się z samych pytań i krótkich odpowiedzi. Na przykład... 

• Gdzie motyle spędzają zimę? Część z nich ginie z głodu i zimna. Inne chowają się w zacisznych szparach pod korą drzew lub w innych kryjówkach. Być może śpią - hibernują - nawet w naszym domu. W naszym klimacie wszystkie owady muszą ukryć się przed zimnem i zasnąć. Zimowa łąka nie wykarmiłaby ich.
• Dlaczego psy lubią lizać ludzi? Dlatego, że skóra człowieka jest słona. Ludzie mają gruczoły potowe na całym ciele, a pot zawiera sporo soli i wodę. Gdy woda wyparuje, zostaje słony smak. Poza tym ludzie używają dużo kosmetyków. Większość z nich jest tłusta, a psom bardzo smakuje i sól, i tłuszcz.
• Dlaczego sarna ma białą plamę na pupie? Ta plama to talerz albo lustro i ma ją nie tylko sarna. Jelenie i daniele też. U sarny lustro jest białe tylko zimą. W lecie robi się żółte. Sarny są narażone na częste ataki drapieżników. Bronią się ucieczką. W zimie zbierają się w spore stada zwane chmarami. Dzięki lustrom szybko orientują się, jaki jest kierunek ucieczki.

I tak dalej. Stron jest 90, wypełnione są pytaniami i odpowiedziami. Autorka tej książki stworzyła jeszcze inne tego typu pozycje; Dlaczego ziewamy? I inne sekrety ludzi, Dlaczego hipopotam jest gruby? Sekrety nie tylko świata zwierząt. 

Planuję wyłuskać sobie nieco więcej czasu, by zagłębić się bardziej w książkę. Lubię taką wiedzę, ciekawostki... a Wy? 

Wyobrażam sobie, że gdy mnie dziecię moje zapyta:

 Mamo, a dlaczego jamnik jest taki długi? To odpowiem, że dawno, dawno temu człowiek udomowił wilka i zrobił z niego psa. Potem zaczął go zmieniać na swoją modłę. Chciał mieć pomocnika w polowaniu na zwierzęta mieszkające w norach. Zaczął krzyżować ze sobą psy o krótkich łapkach, co daje wrażenie długiego tułowia. Szczeniaki z takich krzyżówek miały coraz krótsze łapki i stąd mamy jamnika. Wcale nie jest mu wygodnie, choruje na różne choroby kręgosłupa i jest to tylko wina człowieka.

Można tak odpowiedzieć zamiast "nie wiem" czy równie źle brzmiące "bo nie" , "bo tak" ;)

W Jeżynowym Grodzie (Jill Barklem) Perełka ilustracyjna. Jestem zakochana w tej książce. Jak mi się dzieci wyprowadzą z domu, to tej książki Im nie oddam! :):):)

Chciałabym tak umieć rysować...  malować tak...  Ilustracje w książce, są  dziełem autora... i marzę, że kiedyś też napiszę i zilustruje swoją własną książkę. Jak Bóg da, będziecie tego świadkami, mówię Wam! 

A wracając do Jeżynowego Grodu, porządnie wydana, gruba księga, z ilustracjami jak marzenie na każdej stronie, ciekawe historie, krótkie długie ale wszystkie bardzo ciepłe.