Spacerkiem ze szkoły

Dobrze. Powiem TO.

Jakiś kompleks się do mnie przypałętał i trzyma się mocno od wielu lat. Przez okulary, które noszę, kompleks nosa mam. 

Dynda mi jak serdelek (przyrodzenie raczej hahaha... na poważnie ;)) na samym środku i przeszkadza mi w poczuciu bycia piękną. 

Wiem, głupie wyznanie. 

Podejrzewam, że to brak akceptacji własnej albo kwestia oprawek. Pierwszą opcję pominę milczeniem, zaś druga... w końcu natrafiłam na takie, w których po raz pierwszy pomyślałam, że ładnie :) Wiadomo, lepiej bez, ale jak już, to tylko te. 

Kilka zdjęć niżej (no dobrze kilkanaście, dzisiaj mnie poniosło:) wyjaśnię Wam, dlaczego te są takie wyjątkowe.

Poza tym... nie wiedziałam, że mam tyle zmarszczek!

To jest dobrobyt, mieć auto i pełen bak. Dobrobytem jest też rezygnować z jedzenia, kiedy lodówka pełna.
Co za wspaniałe czasy.
By nie marnować żywności, na zakupy jeżdżę, kiedy półki niemal puste, a tak korzystam z tego, co mam. Kombinuję. Aż wykorzystam wszystko, by już więcej nic się nie przeterminowało.
Przyznam się, że decydując się na pójście na nogach po córkę, nie myślę o tym, by zaoszczędzić paliwo, tylko w trosce o zdrowie, bo trochę ruchu to raczej nikomu nie zaszkodzi, rezygnuję z jazdy, kiedy mogę. Zwłaszcza, że ostatnio, jeżeli już nie muszę za dziećmi, czy dla dzieci biegać, załatwiając jakieś drobne sprawy, to najczęściej siedzę przy biurku, i maluję.
A tu jest oszczędność paliwa, czyli pieniędzy,  zyskuje za to zdrowie, środowisko, kosztem czasu - wiadomo.
Nie da się ukryć, że autem jest szybciej.
Nie wiem jak inne dzieci, ale moje potrafią czas wydłużyć maksymalnie. Decydując się na pójście po Martynkę na nogach (to ok 4 km tam i powrót) liczę się, że nie wrócę za 10 minut, co ma miejsce, kiedy jadę samochodem.
Dwie godziny to minimum.

Oczywiście, przez całą drogę to ja niosę plecak.

I tu muszę (bo nie wytrzymam) dodać, że ilość książek, jakie dzieci w IV klasie muszą dźwigać, jest po prostu zdumiewająca. Nie zważyłam plecaka, nie wiem dokładnie, ale jeżeli przez całą drogę do domu, czuję znaczący ciężar, to wniosek jest tylko jeden. A przecież wiadome jest, że dziecięce kręgosłupy są plastyczne.

I co z tego, że mają szafki, jeżeli i tak mają zadania domowe, codziennie. Nie licząc nieustannych kartkówek i sprawdzianów. Dźwiga dziewczyna na swoich plecach ciężary jak tragarz.

Już dwa razy musiałam przeszywać uchwyt plecaka.

Poniższe zdjęcie idealnie obrazuje moją Martynkę.

Przy zmianie oprawek, odkryłam możliwość dokupienia specjalnych nakładek na okulary. Podobno ta opcja dostępna jest od wielu lat. Tak jak ta, że można kupić już gotowe okulary z nakładkami. Dziwi mnie dlaczego sprzedawcy okularów, nie poinformowali mnie o tym, kiedy wybierałam kolejne okulary, głowiąc się nad kupnem kolejnej pary, tym razem przeciwsłonecznych korekcyjnych. A jest możliwość kupienia nakładki, którą nakłada się na nosek okularów, to jest tańsza opcja.
Mnie udało się natrafić na takie okulary, które już mają w zestawie przeciwsłoneczne nakładki. Założenie ich to 2 sekundy, z wyjęciem oprawek z etui. Są z przepięknym różowo niebieskim odblaskiem, a widoczność w porównaniu z dniem jest - nie do wiary -nieznaczna, co czyni je naprawdę wyjątkowymi.
Wreszcie! Będę mogła spokojnie jechać autem w słoneczny dzień. To naprawdę katorga. Tak samo jak oślepiające reflektory aut w nocy.
Muszę tylko pamiętać o tym, by nie zapominać o etui.