Maluję ścianę w pokoju córki

od ubiegłego roku i skończyć nie mogę... złapała mnie niemoc twórcza...

Na początku miała być tapeta, mimo że reaguję na nie (na tapety) tak jak na zabawki z plastiku. Ale przecież powstają naprawdę cudne tapety do dziecięcych pokoi. W końcu o wszystkim zadecydowała cena. Postanowiłam sama pomalować ścianę. Miało być kolorowo i dużo niebieskiego (do tej pory nie wiem dlaczego), padło na Arielkę :) Inspirację czerpałam z wszystkiego, co morskie i bajeczne. Pudełko od puzzli, zeszyty, bajki, strony internetowe. Przede wszystkim jedna strona, którą prowadzi pan Piotr Beer...

Przede wszystkim był lęk.

Szkicować potrafię, dużo rysowałam w podstawówce, rysowałam i malowałam. 

 Pod koniec szkoły średniej, w czasie studiów i po pracowałam z dziećmi w różnych świetlicach. Możecie się domyślać czemu się oddawałam w zupełności :) Ale to też było dawno temu, więc trochę lękałam się szkicu. Przerażona, zniecierpliwiona i trochę z nadzieją patrzyłam na kolejny etap: malowanie.

Szkicowanie i malowanie miało miejsce przed założeniem bloga, więc nie mam prezentacyjnych zdjęć, krok po kroku.

Wiecie ile zapłaciłam za farby? 55 zł 

Były to próbki farb, mieszałam je z białą emulsją, bawiłam się tworzeniem swoich kolorów. Pędzle miałam swoje, takie którymi malują dzieci :):):)

Moim motywem przewodnim był oto ten obrazek

Źródło

Do momentu aż trafiłam na stronę... (niedługo uzupełnię) i wszystko się zmieniło. 

Wyżyłam się artystycznie za wszystkie czasy. Nigdy nie malowałam na ścianie, ostatni raz w podstawówce? Na zwykłej kartce plakatówkami?

Ale jak chwyciłam pędzel to wszystko się samo potoczyło. Nawet na przeszkodzie nie była złamana dłoń; otwierałam słoiki, dobierałam kolory i malowałam jedną ręką. Nic nie mogło mi stanąć na przeszkodzie.

Może trochę moja Martynka, bo malowała razem ze mną... albo wtedy kiedy mnie nie było, poprawiała po mnie, ulepszała. Łzom nie było końca... moim oczywiście :)

Sama nie mogę uwierzyć, że mi się udało...

Pewnie zwróciłyście uwagę na czarną skałę całkowicie nie pasującą do tej scenerii: to Śląski kamień węgielny :) Taki mój żart :)

Król Tryton (tata Arielki) skończony. Czeka na domalowanie naszyjnik z muszelek, który tata chce podarować córce, ławica ryb tuż za włosami Arielki i żółw w 3d... eh:/

Napisałam wcześniej, że nic mi nie stało na przeszkodzie. Nie jest tak do końca; brak czasu i weny twórczej, to najpotężniejsze przeszkody.

Ale mam nadzieję, że dostanę od Was wsparcie i ruszę do przodu. Bo kolejne za co chcę się chwycić to 

OBRAZY :)