Moja mała prywatna rewolucja

Od 11 dni Martynka jest na obozie konno językowym, od 10 dni z samego rana, przed śniadaniem, ale po wypitej szklance wody wychodzimy z domu, z Przemkiem, ja pobiegać, On pojeździć na rowerze.
Sądziłam, że nie dam rady, udało się jednak.
Myśl, żeby to zrobić, pojawiła się w dniu wyjazdu Martynki, w niedzielę: Co robić z Przemkiem, kiedy siostry nie będzie? Nie mogę przeznaczyć całego swojego czasu dla niego, mam swoje obowiązki przecież. Nie wyobrażałam sobie też sytuacji, w której staję na głowie, by zająć się znudzonym 5 latkiem. Oczywiście nic takiego nie miało miejsca, po godzinie biegu, jeżdżenia, śniadanie, a potem każdy na pół dnia zajmuje się sobą. Przemek świetnie znosi taki podział dnia.
W tej chwili, po sportowym poranku, przy klawiaturze laptopa, obok szklanka wody z tartym imbirem, plasterkami ogórka i sokiem wyciśniętym z połowy cytryny. Zrobiłam tego napoju 2l, gdy poczuję, że mam ochotę coś zjeść przed głównym posiłkiem... wypiję kolejną szklankę.
Zgubiłam 3kg
:)
Ale nadal głównie biegam za plecami syna... muszę wołać: "...Poczekaj na mnie!..." A on się śmieje :) Śmiga na tym rowerze jak wicher. Rower, muszę też nadmienić, jest po jego tacie, który na nim jeździł, gdy był w wieku Przemka. Niesamowite, prawda? Prawie 40 lat ma ten rower...

Są teraz upały, nie gotuję za wiele, głównie surowizna, do tego kasze.
Poniżej na zdjęciu, danie obiadowe zaczerpnięte z książki "Leczenie dietą" Marka Zaremby, nieco zmodyfikowana wersja, ale równie zdrowa. Chcecie przepis?
To komosa ryżowa ugotowana, wymieszana z wyciśniętym ząbkiem czosnku, oprószona curry i gałką muszkatołową, następnie kasza wymieszana z 2 dużymi garściami jarmużu, polane 2 łyżkami oleju z pestek dyni i pestkami owocu granatu. Nie żałowałam tego ostatniego.

Przemek nie ma cierpliwości do moich zdjęć, w sumie ma rację chłopak, ileż można czekać, by coś zjeść?!
Wczoraj na śniadanie, z tej samej książki był pudding, również przepis nieco zmieniony. Zamiast kaszy jaglanej miałam gryczaną niepaloną.
Kaszę zalałam mlekiem roślinnym, dodałam płatki migdałów i zblendowałam. Przelałam (dałam za dużo mleka i wyszła zupka) zawartość do miseczek, oprószyłam porządnie kurkumą, posypałam owocami z ogrodu -borówki, maliny, poziomki.

Tak się mniej więcej żywimy.
Jem mniej, czuję się lepiej.
Choć wracam z biegania totalnie zmarnowana, czuję satysfakcję, że pomimo wewnętrznego głosu, co mi szepcze, co mogłabym zrobić innego, zamiast się tak męczyć, że właśnie nastąpił kolejny dzień, w którym się ruszyłam i zrobiłam coś dla siebie :)